Stevan Stojanović Mokranjac (1856-1914)
Svakako najznačajniji i svakako najpoznatiji srpski kompozitor. Rođen je u Negotinu u Istočnoj Srbiji, a najveći deo života proveo je u Beogradu. Umro je kao izbeglica u Skoplju na početku Prvog svetskog rata. Mladi Mokranjac je tokom redovnog školovanja u Negotinu, Zaječaru i Beogradu pouke o muzici dobijao površno i neredovno. Ipak, imao je prilike da sluša raznovrsno narodno pevanje i crkveno pojanje, tada još izuzetno živo u usmenoj tradiciji.
Gimnazijsko školovanje nije mu bitno olakšalo sticanje znanja o muzici. Uz podršku i pomoc Prvog beogradskog pevačkog društva i uz državnu stipendiju, studije muzike je započeo u Minhenu (1879), a nastavio i dovršio u Lajpcigu i Rimu. Po povratku u Beograd (1887), kao vec obrazovan muzičar, postao je dirigent crkvenog hora Kornelije Stanković i Prvog beogradskog pevačkog društva.
Hajduk Veljko Petrović (1780-1813)
Veljka, rođenog u Lenovcu kod Zaječara, njegov nemirni duh još 1803. godine vodi u hajduke. Četovao je sa poznatim harambašom Stanojem Glavašem, sa čijom se rođakom Marijom kasnije i oženio i imao dvoje dece. U početku Prvog srpskog ustanka Veljko je ratovao sa Stanojem Glavašem, Ðušom i Vujicom Vulićevićem. Uz dozvolu Sovjeta, 1807. godine, diže na ustanak svoj rodni kraj, Crnu reku. Lična hrabrost i junaštvo od Veljka vrlo brzo čine jednog od najvećih srpskih heroja o kome se pesme pevaju i već za života ga uvode u legendu. Karađorđe ga imenuje za vojvodu i poverava mu da čuva Banju, a kasnije i Negotin gde je junački poginuo braneći Krajinu od Turaka. Hajduk Veljko Petrović, vojvoda Krajinski, čuva istočnu granicu Srbije, obezbeđuje red i mir u Krajini, utvrđuje grad i šančeve oko njega. Na taj način Negotin dobija značajnu ulogu u obezbeđenju srpske granice prema turskoj vidinskoj armiji.
dr Đorđe Stanojević (1858-1921)
Đorđe Stanojević rođen je u Negotinu 7.aprila 1858. godine gde je završio osnovnu školu i nižu gimnaziju, a zatim više razrede gimnazije i Veliku školu završava u Beogradu. Na visokoj školi studirao je na Prirodno-matematičkom odseku gde je pokazao vanrednu sklonost i nadarenost prema prirodnim naukama, zbog čega ga je nakon završenih studija 1881. godine tadašnji ugledni profesor Kosta Alković zadržao za asistenta pripravnika na katedri za fiziku. Tu je ostao i radio do 1883. godine, a po položenom profesorskom ispitu iz fizike, mehanike i astronomije, Ministarstvo prosvete postavilo ga je za profesora fizike u Prvu beogradsku gimnaziju.
Stevan Fricman (1842-1901)
Stevan Fricman je rođen 1842. u Austrijskoom carstvu, tj. u Slovačkoj, u njenom glavnom gradu Požunu (Bratislava). Školovao se u mestu Modor, farmaciju završava na Bečkom univerzitetu sa vrlo dobrim uspehm. Od stranih jezika, pored maternjeg slovačkog, govori i piše nemački i srpski. Rimokatoličke je ispovesti. U Negotin dolazi u 27. godini, tj. 1869. godine. Fricman je jedan od retkih stranaca koji su ceo svoj radni vek proveli u Negotinu. Na predlog Načelnika Krajinskog okruga Save Đukovića 4.6.1900. godine odlikovan je ordenom Sv. Save V reda. Ranije je već dobio odlikovanje Takovskog krsta V reda.
Stevan Fricman je bio čovek natprosečne voljne motivacije i radne inicijative, čovek širokog spektra dejstva u raznim privrednim, finansijskim, humanitarnim, kulturološkim i pedagoškim poslovima. Svi ti aspekti Fricmanove životne delatnosti nisu obuhvaćeni u ovom tekstu. To bi trebalo da bude zadatak budućeg Fricmanovog biografa. Prvi negotinski apotekar to zaslužuje, jer je primer ličnosti natprosečne kreativne energije koja je snažno ustalasala "žabokrečinu negotinskog rita i cele Krajine".
