Za mesto u negotinskom Domu kulture sinoć se tražila karta više, i nije je bilo, jer su sva mesta u sali, pa čak i ona pomoćna, bila popunjena. I nisu pogrešili oni koji su na vreme rezervisali karte, jer je mjuzikl Zona zamfirova, bio za nezaborav.
Mjuzikl Pozorišta na Terazijama, rađen po delu Stevana Sremca, u adaptaciji i režiji Kokana Mladenovića, doveo je na scenu negotinskog Doma kulture neka od najpoznatijih imena srpske glumačke scene.
Glumačka ekipa predvođena Ivanom Bosiljčićem, u liku Manasija, Maneta, kujundžije u usponu, kroz odlične songove, koreografije i scenografiju, vratila je publiku u neko već davno zaboravljeno vreme. Za Bosiljčićem nisu zaostajali ni Ivana Popović, kao Zona, Nebojša Dugalić, kao Hadži Zamfir, Danica Maksimović, provodadžika Doka, Slobodan Stefanović, u liku Manulaća, Nišlije sa Evropskim manirima, Maja Noveljić, Manetova majka, Desimir Stanojević, ujak...bile su tu i nezaobilazne tetke Zonine, Ivana Knežević, Ana Radivojević Zdravković, Nataša Balog Brakus i Ana Maljević, šegrt, kalfa, gradska luda i ubavo devojče Kalina koju je igrala Jelena Arsić.
Junaci Stevana Sremca i njihovi međusobni odnosi „izvedeni“ su na scenu upravo na način koji podrazumeva stil pozorišta kao što je mjuzikl. Pri tom, osnovna ideja kojom se rukovodio autorski tim predvođen Kokanom Mladenovićem, jeste neka vrsta otklona od stereotipne interpetacije ove, ako to nije pretenciozno kazati, naše verzije Romea i Julije. Na prvom mestu otklon je napravljen na nivou same priče. Najpre je obuhvaćen društveni kontekst ondašnje tek oslobođene Srbije izašle iz feudalnog načina života. Potom su snažno zaoštreni odnosi između klase bogataša koju simbolizuje Hadži Zamfir i nižih socijalnih slojeva društva, sitnih zanatlija i malih privrednika koje predvodi neobuzdani Mane.
Drugo, bekstvo od stereotipa izraženo je i u muzici koja ne beži od folklora, ali je neočekivana i u aranžmanu i osnovnom stilskom opredeljenju. Treće, ovaj put je na nivou igre i plesa implementiran step koji nije bio preterano zastupljen u dosadašnjim koreogragrafskim rešenjima. I na kraju kao najvažnije jeste glumačka igra ansambla pojačanog dragim gostima koji svi zajedno, efektno objedinjuju i mire na najlepši način sve elemente našeg pristupa ovoj temi i ovom književnom delu.
Muziku za ovo delo komponovao je Marko Grubić, tekst i songove pisao je Kokan Mladenović, a orkestrom je dirigovao Milan Nedeljković. Za koreografije je bila zadužena Mojca Horvat, za kostime Tatjana Radišić, a za scenografiju Marija Kalabić.
